-
1 immurmuro
immurmŭro, āre, āvi, ātum - intr. - murmurer sur, murmurer contre, marmotter.* * *immurmŭro, āre, āvi, ātum - intr. - murmurer sur, murmurer contre, marmotter.* * *Immurmuro, immurmuras, pen. cor. immurmurare: vt Agmen totum immurmurat. Ouid. Murmure.\Syluis immurmurat Auster. Virgil. Fait grand bruit. -
2 immurmurō (in-m-)
immurmurō (in-m-) —, —, āre, to murmur at, murmur against: silvis immurmurat Auster, V.: totum immurmurat agmen, mutter reproachfully, O. -
3 immurmuro
immurmŭro ( inm-), āre, v. n. [inmurmuro], to murmur in, at, or against any thing ( poet. and in post-class. prose):ipsa jacet terraeque tremens immurmurat atrae,
Ov. M. 6, 558:terrae,
id. ib. 11, 187:undis,
id. ib. 11, 567:silvis Auster,
Verg. G. 4, 261:hastae,
Sil. 5, 332:tacita aure (Acestae),
Stat. Th. 1, 532:undis,
id. ib. 11, 567:illa sibi introrsum et sub lingua immurmurat,
Pers. 2, 9:increpor a cunctis totumque immurmurat agmen,
Ov. M. 3, 646:ipse publicato nobis, quod immurmurat,
whispers, Macr. S. 6, 7:cum saepe immurmurantes audierit ventos,
Amm. 12, 16. -
4 immurmuro
im-murmuro, (āvī), ātum, āre(в чём-л., кому-л.) бормотать, шуметь (silvis immurmurat auster V; immurmurantes audire ventos Amm)i. alicui O — роптать на кого-л -
5 immurmuro
im-murmuro, (āvī), ātum, āre (in u. murmuro), bei, in od. gegen etw. murren, murmeln, silvis immurmurat auster, Verg.: immurmurat agmen (sc. mihi), Ov.: quae tigris non filiis suis mitis immurmurat, Augustin. de civ. dei 19, 12, 2. p. 374, 32 D.2: secum immurmurat intus, Manil.: secum immurmurat irae, Sil.: tacitāque immurmurat aure, Stat.: immurmurantes audire ventos, Amm.: qui diris immurmurata secretis mentis et corporis venena composuit, Cod. Theod.
-
6 immurmuro
im-murmuro, (āvī), ātum, āre (in u. murmuro), bei, in od. gegen etw. murren, murmeln, silvis immurmurat auster, Verg.: immurmurat agmen (sc. mihi), Ov.: quae tigris non filiis suis mitis immurmurat, Augustin. de civ. dei 19, 12, 2. p. 374, 32 D.2: secum immurmurat intus, Manil.: secum immurmurat irae, Sil.: tacitāque immurmurat aure, Stat.: immurmurantes audire ventos, Amm.: qui diris immurmurata secretis mentis et corporis venena composuit, Cod. Theod.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immurmuro
-
7 immurmuro
immurmurare, immurmuravi, immurmuratus Vmurmur, mutter (at or to) -
8 inmurmuro
immurmŭro ( inm-), āre, v. n. [inmurmuro], to murmur in, at, or against any thing ( poet. and in post-class. prose):ipsa jacet terraeque tremens immurmurat atrae,
Ov. M. 6, 558:terrae,
id. ib. 11, 187:undis,
id. ib. 11, 567:silvis Auster,
Verg. G. 4, 261:hastae,
Sil. 5, 332:tacita aure (Acestae),
Stat. Th. 1, 532:undis,
id. ib. 11, 567:illa sibi introrsum et sub lingua immurmurat,
Pers. 2, 9:increpor a cunctis totumque immurmurat agmen,
Ov. M. 3, 646:ipse publicato nobis, quod immurmurat,
whispers, Macr. S. 6, 7:cum saepe immurmurantes audierit ventos,
Amm. 12, 16.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский